حجت الاسلام والمسلمین دکتر سبحانی رئیس کنگره بین المللی علامه میرحامد حسین رحمه الله در هفتمین پیش همایش این کنگره بر ضرورت توجه به روش علامه در مواجهه با مخالفان مکتب اهل بیت علیهم السلام تاکید نمود.
ايشان در ابتدای سخنان خود، ضمن عرض تسليت ايام شهادت حضرت زهرا سلام الله عليها، ياد استاد دانشمند حضرت آيت الله مصباح يزدي را گرامي داشته و ايشان را به عنوان مدافع مكتب اهل بيت عليهم السلام، از سرداران دفاع از حريم اسلام و تشيع و متكلم وفادار به مرزهاي مكتب معرفي نمود.
همچنين ایشان ياد و خاطره سردار بزرگوار مدافع حريم اسلام و مجاهد عرصه پيكار با دين سوزان و انسان ستيزان شهيد قاسم سليماني را نيز گرامي داشتند.
دكتر سبحاني با طرح این سوال سخنان خود را آغاز نمودند که بحث از امامت و ولايت در اين برهه از زمان چه ضرورتی داشته و آيا عدم ورود به اين بحث به موضوع وحدت كمك نمي كند؟
ايشان در پاسخ به اين سؤال گفتند: هم مباني فكري و هم تجربه تاريخي نشان داده است كه گفتگو و مناقشه همدلانه نه تنها لازم است بلكه عاملي بازدارنده در مقابل مخالفان مکتب اهل بیت علیهم السلام محسوب مي شود. مخالفان مکتب اهل بیت علیهم السلام در برهه هایی از تاریخ، با استفاده از بي خبري گروهي از مردم و با بزرگنمايي و طرح شبهه هاي نادرست، زمينه اختلاف را فراهم كرده و از روشن شدن حق و حقيقت جلوگيري کرده و می کنند. لذا به باور ما و بزرگان از اسلام بهترين راه براي همدلي، گفتگو و توجه به عناصرانديشه اسلامي و ورود به بحث هاي علمي از سر حسن نيت است.
رئيس كنگره بين المللي علامه ميرحامد حسين ضمن معرفي كتاب عبقات الانوار به عنوان ميراث معرفتي و امامتي كه شايسته شناسايي و تجليل است، افزود: متأسفانه اين اثر با محتواي بسيار دقيق، روش هاي ابداعي گوناگون و نيز نوع گفتمان خود در تعامل با مخالفان، كه تاييد بزرگان مكتب را در دو قرن اخير به همراه دارد، همچنان ناشناخته مانده است و اميدواريم در اين حركتي كه در جهت تصحيح، تحقيق و انتشار آن براي نخستين بار آغاز شده، اندكي از غبار غفلت در اين زمينه زدوده شود.
ايشان در ادامه پيشنهاداتي را جهت معرفي بهتر عبقات به جامعه و بهره برداري كاملتر از آن ارائه نمودند كه باز نويسي عبقات براي اقشار مختلف به فارسي و زبانهاي ديگر، و افزودن مستدركات و تكمله ها توسط محققان عرصه امامت پژوهي، از جمله اين پيشنهادات بود.
تأكيد بر ضرورت توجه به وجوه ديگر امامت پژوهي همچون امامت تبييني و درون شيعي و رويكردهاي جديد مطرح شده در محافل علمي همچون رويكرد تاريخي و ديگر رويكردهاي مورد توجه جريان مستشرقان پايان بخش سخنان ايشان بود.
