مشهور است که پس از انتشار عبقات، علمای بزرگ سنی تصمیم گرفتند ردّی بر آن بنویسند.
حاکم سنّی آن منطقه هم به آنان گفته بود به شما پول و امکانات می‌دهم به شرط آن که زمانی را برای به سرانجام رسیدن این ردیّه، مشخص کنید.
آنها هم پس از معیّن کردن زمان مشخصی برای به پایان بردن ردیّه، شروع به کار کردند و حاکم وقت نیز برابر با قولی که داده بود، پول و امکانات در اختیار آنها قرار داد.
وقتی که زمان تعیین شده به سر آمد، حاکم کسی را نزد آنها فرستاد تا از فرجام کار آگاه شود. بزرگ آن گروه در پاسخ درخواست حاکم گفته بود:
«ما در برابر عبقات الأنوار دو راه داریم؛ یا تمامی منابع اهل سنّت را که میرحامد حسین در کتاب خود بدان ها استشهاد کرده، جمع کنیم و به دریا بریزیم؛ و یا همگی اظهار تشیّع کنیم! چرا که ما قادر نیستیم بر این کتاب، ردیّه‌ای بنویسیم.»
برگرفته از مصاحبه دبیرخانه کنگره علامه میرحامد حسین با حضرت آیت الله میلانی به نقل از کتاب: نزهة الخواطر تألیف عبدالحیّ ندوی از علمای اهل سنت.
